Schrijven

Schuldpapier I

Schuldpapier II

Schuldpapier III

Schuldpapier

Schuldpapier is een reeks van gedichten die Inge schreef als dochter van een werknemer van Chemours (voorheen Dupont). In deze gedichten reflecteert zij op de gevolgen van onze ‘wegkijkcultuur’.
Schuldpapier I is in oktober 2023 Gedicht van de Maaand op de klimaatdichters.org.

De specifieke vormgeving van de gedichten is geïnspireerd op de turflijst van Schone Rivieren, waar zij als vrijwilliger rivierafvalonderzoek voor doet, en op Boem Paukeslag van Paul van Ostaijen.

Inge schreef Schuldpapier oorspronkelijk in opdracht van de Gedichtensalon in Rotterdam.

De vormgeving van de gedichten is in samenwerking met Hum Hofman tot stand gekomen.

UIT ZICHT (9)

de zonneregen weerspiegelt
in de flat die jij zo lelijk vindt

in die gore afvoerpijp
glimt het lichtend vuur

van een turquoise minaret
je gromt het zachtjes in mijn oor

in het gouden uur
kijk ik jouw ogen uit

Ode aan ‘UJES’

UJES = Uit Je Eigen Stad

Op de hippe stadsboerderij alwaar
ik elke woensdag vrijwillig kom harken
zie ik jou, een witgeel wolvarken.
Ik vind je zó schattig met die kop vol krullend haar.

Gulzig verorber je alles wat ik in je rangeerhok achterlaat
bierbostel, biologisch brood uit het restaurant,
restjes GFT- afval uit mijn keuken, onkruid van het land.
Je bent mijn circulaire kameraad.

Nu is het oogstfeest en je staat op de kaart: een smakelijke lende
uit eigen stad. Maar als ik je speklapje niet krijg doorgeslikt,
denk ik weer terug aan ons allerlaatste, kale ontmoeten.

Het is jouw genagelde pootje dat zachtjes tegen mijn schouder tikt
als ik buk in de koelcel. Niet eerder at ik een dier dat ik kende.
Was het een afscheidsgroet? In mijn hart blijf je nog wroeten.

UIT ZICHT

Je luchtkastelen blokkeren
de zon, zusje van de hoogste bomen
ter wereld. Strak en roerloos
vormen ze de erehaag voor je
begrafenis. In de kale lanen
zijn je ringen geteld.
Ik begrijp dat dit
geen fijn bericht is..